Historia sekcji piłki nożnej Klubu Sportowego „Chojniczanka” Chojnice.
1. Dzieje sekcji piłki nożnej w latach 1930 – 1939.
Oficjalną datą zarejestrowania Klubu Sportowego „Chojniczanka” Chojnice był dzień 10 marca 1930 roku. Do członków założycieli klubu należeli: Jan Schreiber, Stanisław Karczewski, Brunon Nurnberg, Dagobert Nurnberg, Willi Doege i Franciszek Madziąg.Pierwszym prezesem klubu został Stanisław Karczewski.
Jeszcze jesienią 1930 roku delegat Polskiego Związku Piłki Nożnej, profesor Gruziński z Tczewa- prezes Klubu Sportowego „Wisła”, przyjechał do Chojnic, by zwerbować klub do związku. Drużynę zakwalifikowano do rozgrywek w klasie „B”, w których uczestniczyły takie drużyny jak: Klub Sportowy „Wisła” Tczew, Kolejowy Klub Sportowy „Unia” Tczew, Robotniczy Klub Sportowy „Bałtyk” Gdynia, Robotniczy Klub Sportowy „Amator” Bydgoszcz, Klub Sportowy „Czarni” Nakło.
Początki klubu były bardzo trudne. Boisko w lasku miejskim oddalone o 3 kilometry od centrum miasta, piaszczyste, nieogrodzone, dawało mierne dochody. Nikłe środki finansowe jakimi dysponował zarząd klubu przeznaczano zwykle na opłacenie wyjazdów na mecze i zakup najpotrzebniejszego sprzętu piłkarskiego, a i nawet na te podstawowe rzeczy nie wystarczało pieniędzy. Mimo tych trudności zapał do gry był duży, a wspaniała koleżeńska atmosfera oraz uzyskiwane coraz lepsze wyniki sportowe mobilizowały wszystkich zawodników do systematycznej pracy. Dopiero z chwilą oddania do użytku w 1932 roku nowego boiska miejskiego życie w klubie nieco się ożywiło. Wzrosło zainteresowanie piłką nożną w Chojnicach, poprawiła się frekwencja na treningach, a na mecze przychodziła coraz większa rzesza kibiców. Kasa klubu została, więc nieco podreperowana, co pozwoliło zarządowi klubu rozszerzyć swą działalność. Powstało kilka innych sekcji, między innymi kolarska i hokeja na lodzie. Jednak sekcją wiodącą była zawsze piłka nożna. W 1932 roku powstała także druga drużyna seniorów „Chojniczanki”. Jednak ze względów finansowych drużyna ta rozgrywała mecze jedynie z lokalnymi rywalami.
Już w 1935 roku „Chojniczanka” miała szansę awansu do „A” klasy (odpowiednik dzisiejszej drugiej ligi). O wejściu do wyższej klasy rozgrywkowej decydowały baraże z „Bałtykiem” Gdynia. Pierwsze spotkanie rozegrano w Chojnicach. Zakończyło się ono remisem 1:1. Rewanż w Gdyni również nie przyniósł rozstrzygnięcia (0:0). W celu wyłonienia mistrza „B” klasy Okręgowy Związek Piłki Nożnej zarządził rozegranie dodatkowego meczu na neutralnym boisku w Grudziądzu. Mecz w Grudziądzu miał niebywałą dramaturgię. W normalnym czasie gry obie jedenastki nie zdołały strzelić gola. W dogrywce również nie padła żadna bramka. Wówczas sędzia spotkania, pan Obst zadecydował, by grać do pierwszej strzelonej bramki. Strzelili ją w 135 minucie meczu piłkarze „Bałtyku” Gdynia. Marzenia o awansie pękły jak bańka mydlana. W kolejnych latach, aż do wybuchu II wojny Światowej „Chojniczanka” Chojnice grała ze zmiennym szczęściem w „B” klasie.
W okresie największych sukcesów sekcji piłki nożnej w drużynie „Chojniczanki” grali następujący zawodnicy: bramkarze – Paweł Schulz, Aleksander Elas, obrońcy – Erwin Wogatzki, Karol Pelpliński, Stanisław Schwanitz, Jan Lewiński, pomocnicy – Franciszek Belzerowski, Willi Doege, Teodor Joachimczyk, Franciszek Laskowski, Paweł Braciszewicz, Jan Schreiber, Jan Sobczak, napastnicy – Jan Joachimczyk, Roman Bakoś, Jan Czecholiński, Antoni Kiedrowicz, Leon Miłoszyk, Czesław Pietruszka, Józef Szturmowski i Karol Żychliński.
Po wybuchu II wojny światowej, władze niemieckie skonfiskowały sprzęt piłkarski i należące do klubu dokumenty. W obliczu tej sytuacji klub zawiesił swoją działalność.
2. Dzieje sekcji piłki nożnej w latach 1945 – 1970.
Wraz z wyzwoleniem Chojnic spod okupacji niemieckiej, 14 lutego 1945 roku, rozpoczął się nowy etap w dziejach mieszkańców miasta. Nowe warunki ustrojowe i społeczne pozwoliły na szersze rozwinięcie działalności sportowej. To też już w czerwcu 1945 roku reaktywowano klub „Chojniczanka”. W skład pierwszego po wojnie zarządu weszli: Jan Schreiber – prezes, Eligian Mrozek – sekretarz, Franciszek Sabiniarz, Edmund Janicki, Józef Stoltman, Paweł Braciszewicz, Zygmunt Wesołowski, Jan Rostowski. Działalność klubu ograniczała się wówczas jedynie do sekcji piłki nożnej.
Odrodzona drużyna „Chojniczanki” swoje pierwsze mecze rozegrała z żołnierzami Armii Radzieckiej stacjonującymi w Szczecinku. Jednak jeszcze w 1945 zespół wystąpił w rozgrywkach „B” klasy. W 1947 roku zespół zdołał awansować do „A” klasy. Do czołowych piłkarzy tego okresu należeli: Czesław Lenc, Józef Paszek, Franciszek Sabiniarz, oraz Józef Dalecki. Poza drużyną seniorów sukcesy w tym okresie czasu odnosiła także drużyna juniorów, która w 1949 roku zdobyła tytuł wicemistrzów Pomorza. Prym w drużynie juniorów wiedli wówczas następujący zawodnicy: Józef Miszewski, Jan Ossowski, Władysław Paczkowski, Stanisław Dziura, Jan Pobłocki i Józef Kopecki.
Początek nowej dekady nie był jednak zbyt radosny dla seniorów „Chojniczanki”. Niedowład organizacyjny, a może brak doświadczenia sprawiły, że piłkarze I drużyny seniorów musieli przystąpić w 1952 roku do rozgrywek w „B” klasie. Przed nowym sezonem dokonano w pierwszym zespole seniorów wielu zmian kadrowych. Zmienił się również trener. „Chojniczankę” objął Stanisław Sawaryn, pierwszy w dziejach klubu trener z pełnymi kwalifikacjami szkoleniowca. Wokół sekcji zgromadzili się również ludzie, którym zależało na szybkim awansie piłkarzy „Chojniczanki” o szczebel, a nawet dwa wyżej. Chojniccy kibice domagali się bowiem gry ich ulubionej drużyny w gronie trzecioligowców. Marzenia kibiców i działaczy spełniły się. Po rocznym pobycie w „B” klasie drużyna powróciła do klasy „A”. Natomiast sezon później, w 1954 roku, piłkarze z Chojnic awansowali do III ligi centralnej. Awans wywalczyli następujący zawodnicy: Z. Prądzyński, J. Czupa, Cz. Drewek, J. Kopecki, H. Litkowski, H. Mańkiewicz, J. Majko, J. Ossowski, J. Pączka, S. Polasik, H. Przybyła, B. Rudnik, K. Skiba, H. Szank, K. Świergiel. Był to pierwszy w dziejach klubu awans piłkarzy „Chojniczanki” do III ligi.
Sezon 1956/57 piłkarze Chojniczanki” rozpoczęli pod wodzą nowego trenera Jana Ossowskiego. W rozgrywkach drużyna radzi sobie przyzwoicie. W tym czasie władze Polskiego Związku Piłki Nożnej przeprowadzają kolejną już reorganizację rozgrywek. W wyniku centralnych działań sezon 1957/58 chojniccy piłkarze zmuszeni są rozpocząć w lidze wojewódzkiej, noszącej miano III ligi (odpowiednik dzisiejszej ligi okręgowej).
W 1961 roku drużyna z Chojnic spada do „A” klasy. Do kolejnego sezonu drużyna seniorów przystępuje w mocno odmłodzonym i przebudowanym składzie. Średnia wieku grających na jesieni 1961 roku piłkarzy wynosiła 25 lat, a rok później już 20 lat. Posadę trenera obejmuje wówczas Stefan Polasik, mający za zadanie zbudować zespół, który awansuje do wyższej klasy rozgrywkowej. Jednak na powrót do III ligi wojewódzkiej przyjdzie kibicom z Chojnic poczekać do wiosny 1963 roku. Awans wywalczyli następujący zawodnicy: J. Tomczak, Z. Prądzyński, R. Brandt, E Ceranek, E. Fankidejski, E. Gierszewski, E. Grabowski, J. Kukliński, J. Lipiński, Z. Mucha, B. Pawlak i G. Wałdoch.
W latach 1964 – 1970 zespół „Chojniczanki” gra ze zmiennym szczęściem w lidze okręgowej, zajmując w tabeli ligowej miejsca od 6 do 11. Na przestrzeni 6 lat kadrę I zespołu tworzą: J. Rudziński, B. Błażyński, T. Dróbka, E. Gierszewski, R. Grabowski, S. Kłódka, M. Krajecki, G. Mechliński, E. Mucha, B. Pawlak, Z. Prymas, Z. Risopp, T. Stencel, T. Urbański, E. Walczak, Z. Wiśniewski, J. Żywicki, K. Błociński, Z. Drewek, M. Grochocki, H. Lipiński. Wspaniałe sukcesy odnoszą juniorzy i trampkarze „Chojniczanki”. W 1967 roku bardzo udanie debiutują trampkarze prowadzeni przez Stanisława Bruskiego, zajmując III miejsce w województwie bydgoskim. Drużyna trampkarzy dochodzi także do finału Pucharu Polski, ulegając w nim „Stali” Grudziądz 2:0. Znakomicie radzą sobie również juniorzy J. Miszewskiego. W sezonie 1967/68 zdobywają tytuł wicemistrzów województwa bydgoskiego, ustępując jedynie „Budowlanym” Bydgoszcz. W rozgrywkach o Puchar Polski chojniccy juniorzy dochodzą aż do finału, w którym wygrywają z „Polonią” Bydgoszcz 1:0. Osiągnięty zaś wynik stanowi dowód na to, że praca z młodzieżą w klubie przebiegała prawidłowo. W dowód uznania młodzi piłkarze z Chojnic rozgrywają pierwsze w dziejach klubu spotkanie międzynarodowe w tej grupie wiekowej. Chojniczanie pokonują w tym spotkaniu reprezentację Schwerina (NRD) 4:2. Do wyróżniających się juniorów „Chojniczanki” należeli wówczas: R. Synoradzki, H. Urbański, H. Lipiński, E. Januszewski, R. Urbański, B. Nielipowicz, J. Czarnowski. Rok później juniorzy powtarzają sukces. Puchar Polski pozostaje w posiadaniu klubu z Chojnic. W drodze po tak cenne trofeum chojniccy juniorzy pokonują: „Gryf” Sępolno 1:0, „Pogoń” Łobżenica 4:2, „Zachem” Bydgoszcz 2:1, „Budowlanych” Bydgoszcz 2:1, „Polonię” Bydgoszcz 4:3 i w finale „Junaka” Włocławek 1:0.Zwycięską drużynę stanowili wówczas następujący gracze: H. Synoradzki, J. Czarnowski, Z. Drewek, R. Dróbka, Z. Domeracki, Cz. Faryna, E. Januszewski, M. Krajecki, H. Lipiński, A. Nowak, R. Nowak, R. Pawlak, R. Synoradzki, H. i R. Urbańscy. Trenerem zespołu był Konrad Skiba.
Lata 50- te i 60- te w sekcji piłki nożnej, to przede wszystkim sukcesy szkoleniowców, dla których ważna była praca z młodzieżą. Przekazywanie adeptom piłkarstwa zasad taktyki, techniki, wyławianie talentów, które mogą rozwinąć się w seniorskiej piłce miało wkrótce przynieść wspaniałe efekty.
3. Dzieje sekcji piłki nożnej w latach 1970 – 1995.
W latach 1970 – 1995 zawodnicy sekcji piłki nożnej odnieśli wiele spektakularnych sukcesów. W tym okresie czasu kierownictwo klubu, poza działalnością czysto sportową, wiele uwagi poświęciło wzbogacaniu i unowocześnianiu istniejącej bazy szkoleniowo – sportowej. W latach 1974 – 1975 gruntownej modernizacji uległ stadion przy ulicy Mickiewicza. Obok stadionu urządzono nowe boisko treningowe. Modernizacja obiektu możliwa był dzięki szczególnej aktywności ówczesnego prezesa klubu – Jana Młynarza oraz części pracowników Wytwórni Konstrukcji Stalowych „Mostostal” w Chojnicach, którzy partycypowali w kosztach.
Jeden z największych sukcesów piłkarskich w dziejach klub osiągnął w sezonie 1971 – 1972. W ligowych rozgrywkach w klasie okręgowej „Chojniczanka” zajęła 4 miejsce. Większy sukces chojniccy futboliści odnieśli w Pucharze Polski. Na szczeblu wojewódzkim byli bezkonkurencyjni pokonując kolejno: „Borowiaka” Czersk 1:0, „Orła” Osiek 4:0, „Budowlanych” Bydgoszcz 1:0, „Orkan” Lubaszcz 6:0, „Lecha” Rypin 6:3 i „Kujawiaka” Włocławek 3:1. W 1/16 piłkarskiego Pucharu Polski „Chojniczanka” wylosowała faworyzowane „Zagłębie” Sosnowiec – trzykrotnego wicemistrza Polski.
3 października 1971 roku na mecz przy ulicy Mickiewicz przyszło ok. 10 tysięcy sympatyków futbolu. Wielu z nich miało nadzieje, że „Chojniczanka’ pokona faworyzowane „Zagłębie”. Wkrótce okazało się, że marzenia się spełniają, bowiem „Chojniczanka” pokonała „Zagłębie” Sosnowiec 2:1. Bramki dla zespołu z Chojnic zdobyli: Adam Damski i Ryszard Nowak. W historycznym meczu wystąpili: J. Rudziński, T. Urbański, T. Stencel, K. Błociński, E. Jączyński, B. Pawlak, H. Urbański, Z. Prymas, Z. Wiśniewski, A. Damski, E. Walczak, R. Nowak i S. Kłódka.W kolejnej rundzie „Chojniczanka” spotkała się z drugoligowym wówczas GKS Katowice. Kibice liczyli na kolejną niespodziankę. Jednak tym razem obyło się bez sensacji. Mimo wyrównanej gry „Chojniczanka” uległa zespołowi z Katowic 0:1.
Niezwykle udany dla futbolistów „Chojniczanki” był sezon ligowy 1976/ 1977. Wówczas drużyna uzyskała awans do utworzonej rok wcześniej III ligi międzywojewódzkiej. Natomiast w kadrze zespołu pojawiło się kilku utalentowanych zawodników, między innymi Jan Synoradzki, Jan Wardyn, Henryk Briegman i Wiesław Piekarski. Sezon 1978/79 kończy się jednak nieprzyjemnym akordem, bowiem zespół spada do klasy okręgowej. Następuje zmiana trenera. Kolejny sezon drużyna rozpoczyna pod wodzą Mieczysława Krajeckiego. Wokół klubu tworzy się znakomita atmosfera.
Bardzo udany dla piłkarzy „Chojniczanki” okazał się początek lat 80-tych. W 1981 roku futboliści z Chojnic dochodzą po raz kolejny do 1/16 Pucharu Polski na szczeblu centralnym. Przeciwnikiem „Chojniczanki” był wówczas mistrz Polski - „Widzew” Łódź, który miał w swoich szeregach tak znakomite gwiazdy jak Zbigniew Boniek, Włodzimierz Smolarek i Władysław Żmuda.
Mecz z „Widzewem” Łódź ściągnął na stadion około 15 tysięcy widzów. Na długo przed jego rozpoczęciem nie było wolnych miejsc na trybunach stadionu, a ulice Chojnic podczas trwania meczu świeciły pustkami. Spotkanie rozpoczęło się od wzmożonych ataków piłkarzy z Łodzi, ale dobrze ustawiona tego dnia obrona „Chojniczanki” nie dała się zaskoczyć. Pod koniec pierwszej połowy „Chojniczanka” przejęła nawet inicjatywę na boisku. Dobra gra miejscowych przyniosła w 37 minucie efekt w postaci bramki. Na listę strzelców wpisał się wówczas ulubieniec chojnickiej publiczności Jan Synoradzki. Trybuny oszalały! Radość nie trwała jednak zbyt długo, bowiem 5 minut później, reprezentacyjny napastnik Zbigniew Boniek umieścił piłkę w bramce gospodarzy. Po zmianie stron gra się wyrównała. Do 65 minuty spotkania, kiedy gospodarze dysponowali jeszcze zapasem sił, byli dla mistrza Polski niezwykle trudnym rywale. Jednak w ostatnich 25 minutach meczu inicjatywę na boisku przejęli goście. Efektem tego stanu rzeczy była bramka dla „Widzewa” strzelona przez Filipczaka.„Chojniczanka” przegryw, więc bój o 1/8 Pucharu Polski 1:2, chociaż swoją grą zaskoczyła faworyzowanego rywala. W jednym z najsłynniejszych meczów w historii sekcji piłki nożnej „Chojniczanki” wystąpili: Baran, Laskowski, Wardyn, R. Synoradzki (od 81 minuty T. Urbański), Briegman, Adamczyk, Fabich, J. Synoradzki, Skiba, Słomiński, Kuczkowski. Trenerem zespołu był Mieczysław Krajecki.
Osiągnięte sukcesy zmobilizowały zespół do wytężonej pracy, która przyniosła efekt w postaci awansu do III ligi w sezonie 1983/84. Awans uzyskali: R. Rutkowski, M. Lorbiecki, H. Briegman, J. Lipiński, R. Synoradzki, W. Kosikowski, L. Szank, Cz. Adamczyk, J. Synoradzki, A. Skiba, M. Wielewicki, S. Kuczkowski, M. Szank. Zespół prowadził trener Tadeusz Urbański, zaś kierownikiem drużyny był Alojzy Wielewicki.
Lata 1986 – 1989 to dla „Chojniczanki” okres szczególnej rywalizacji w bydgoskiej lidze okręgowej. W tych latach zespół miał realne szanse powrotu do III ligi. Mimo to drużynie prowadzonej przez Konrada Skibę nie udało się awansować. Sukcesy natomiast zaczęli odnosić młodzicy starsi prowadzeni przez trenera Janusza Fabicha. Prowadzona przez niego drużyna zajęła w 1989 roku I miejsce w swojej klasie rozgrywkowej. Do wyróżniających się zawodników zespołu Fabicha należeli: Artur Jażdżewski, Tomasz Szatkowski, Krzysztof Syngierski, Krzysztof Dobrzański, Sebastian Laskowski, Andrzej Stopa, Tomasz Szypryt, Arkadiusz Majer, Przemysław Skurcz, Krzysztof Szyca i Janusz Trzebiński.
Sezon 1990/1991 I drużyna seniorów zajęła 6 miejsce w lidze okręgowej. Kolejny sezon był już bardziej udany, bowiem drużyna prowadzona przez trenerów Marka Wielewickiego i Leszka Szanka zdołała uzyskać awans do III ligi. Kolejny już awans wywalczyli: Sławomir Mierkiewicz, Andrzej Skiba, Krzysztof Wilk, Leszek Chmielewski, Krzysztof Król, Wiesław Piekarski, Jan Wardyn, Marek Szank, Marek Wirkus, Mirosław Jażdżewski, Sławomir Gańcza, Robert Pendziński, Karol Partyka, Krzysztof Pazdalski, Jarosław Guziński, Leszek Szank, Czesław Jarzembiński, Waldemar Dobranc, Dariusz Dobranc, Mariusz Adamczyk, Zdzisław Czapiewski i Andrzej Borowski. Kierownikiem zespołu był Edmund Szypryt.
Awans piłkarzy „Chojniczanki” wywołał w prasie dyskusję o przyszłość drużyny. Zastanawiano się, czy zespół jest w stanie utrzymać III ligę w Chojnicach. Pełen wiary w zespół był natomiast ówczesny prezes klubu Marek Szank. Sądził on, że zespół stać jest na to, by zajął on na finiszu rozgrywek 5 lub 6 lokatę. Jednak obawy dziennikarzy i dość dużej grupy sympatyków futbolu w Chojnicach potwierdziły się. Runda jesienna rozgrywek o mistrzostwo III ligi okazała się dla „Chojniczanki” niezbyt pomyślna. Na półmetku rozgrywek zespół z dorobkiem 7 punktów i 10 strzelonych bramek zajmował ostatnie miejsce w tabeli. Start rundy rewanżowej był również niezbyt pomyślny. W rundzie rewanżowej „Chojniczanka” grała ze zmiennym szczęściem, nie rezygnując jednak z walki o utrzymanie w III lidze. Przekonały się o tym zespoły „Wisły” Tczew, „Goplanii” Inowrocław i „Bałtyku” Gdynia, które z uległy piłkarzom z Chojnic. Mimo to „Chojniczance” nie udało się utrzymać III lidze. Ostatecznie zespół z dorobkiem 17 punktów, 28 bramek strzelonych i 65 straconych zajął ostatnie miejsce w tabeli. Na osłodę „Chojniczanka” zdobyła Puchar Polski na szczeblu wojewódzkim, pokonując w finale „Zjednoczonych” Trzemeszno 2:0. W rozgrywkach centralnych piłkarze z Chojnic ulegli jednak drugoligowej wówczas „Elanie” Toruń 1:3.
Dużo lepiej w sezonie 1992/93 spisywały się drużyny młodzieżowe. Juniorzy młodsi trenowani przez Janusza Fabicha, zdobyli I miejsce w swojej grupie rozgrywkowej. Uczestnicząc w rozgrywkach o klubowe mistrzostwo województwa zespół Fabicha zajął II miejsce, ulegając jedynie „Zawiszy” Bydgoszcz. Natomiast w finale rozgrywek o Puchar Polski drużyna przegrała w rzutach karnych z „Chemikiem” Bydgoszcz. W zespole wyróżniali się: Artur Jażdżewski (bramkarz), Tomasz Szatkowski, Krzysztof Syngierski, Krzysztof Dobrzański (obrońcy), Andrzej Stopa, Arkadiusz Majer i Tomasz Szypryt (pomocnicy) Uzdolnieni młodzieżowcy już w kolejnym sezonie zasilili kadrę I drużyny seniorów. W tym samym sezonie sukcesy odnieśli również młodzicy starsi trenowani przez Ryszarda Synoradzkiego. Drużyna była bezkonkurencyjna w swojej grupie rozgrywkowej. Młodzi piłkarze wygrali wszystkie spotkania w sezonie, uzyskując stosunek bramek 102:13. Najskuteczniejszymi zawodnikami okazali się: Mirosław Kanikowski (37 bramek), Maciej Sikorski (32) i Dariusz Szadłowski (21). Zespół zajął również II miejsce w Pucharze Polski.
Po spadku z III ligi drużyny seniorów zarząd Miejskiego Klubu Sportowego „Chojniczanka” zapowiedział szybki powrót do tej klasy rozgrywkowej. Obietnicy dotrzymał, bowiem po rocznym pobycie w klasie okręgowej zespół ponownie awansował do III ligi.
Do sezonu piłkarskiego 1994/1995 zespół rozpoczął przygotowania na obozie szkoleniowym w Wenecji koło Żnina. W trakcie trwania obozu drużyna „Chojniczanki” rozegrała mecz o „Super Puchar Gazety Pomorskiej”, pokonując w nim „Spartę” Brodnica 3:0. W nowym sezonie kadrę drużyny seniorów stanowili: Mirosław Jażdżewski, Artur Jażdżewski, Sławomir Mierkiewicz,, Mariusz Adamczyk, Dariusz Blank, Andrzej Borowski, Leszek Chmielewski, Dariusz Dobranc, Waldemar Dobranc, Sławomir Gańcza, Jarosław Guziński, Sławomir Jankowski, Czesław Jarzembiński, Karol Kubiszewski, Grzegorz Łącki, Tomasz Ostaszewski, Karol Partyka, Krzysztof Pazdalski, Krzysztof Syngierski, Leszek Szank, Marek Szank, Tomasz Szatkowski, Damian Szmagliński, Krzysztof Wilk, Marek Wielewicki, Zbigniew Cyzman, Marek Wirkus, Zdzisław Czapiewski, Tomasz Jeske i Wojciech Kierski. Zespół prowadzili Marek Wielewicki i Leszek Szank.
Inauguracja rozgrywek o mistrzostwo III ligi w sezonie 1994/1995 zakończyła się podziałem punktów. „Chojniczanka” Chojnice zremisowła bezbramkowo z „Lechią” Gdańsk. Dalej zespół z Chojnic grał ze zmiennym szczęściem mobilizując się szczególnie na mecze z rywalami z czołówki tabeli. Ostatecznie rundę jesienną „Chojniczanka” zakończyła na 13 miejscu. Bilans zespołu był następujący: 4 zwycięstwa, 7 remisów i 6 porażek. Jak na beniaminka rozgrywek nie był to wcale zły wynik. W Chojnicach wierzono, że tym razem uda się utrzymać III ligę Stało się jednak inaczej i „Chojniczanka” w kompromitującym stylu spadła z III ligi. Czynników takiego stanu rzeczy było wiele. Zaczęło się od dymisji prezesa klubu Marka Szanka, który nie mógł znaleźć wspólnego zdania z pozostałymi członkami zarządu. Potem zwolniono trenerów Marka Wielewickiego i Leszka Szanka. W połowie sezonu drużynę objął Mieczysław Krajecki, niegdyś znakomity trener. Jednak lata świetności miał on już dawno za sobą. Drużynę w przerwie zimowej opuściło także kilku kluczowych graczy. Natomiast na 6 spotkań przed zakończeniem rozgrywek, kiedy była jeszcze realna szansa, by utrzymać zespół w lidze z funkcji trenera zrezygnował Mieczysław Krajecki. Schedę po nim przejął Chorwat Rado Lazić. W wyniku nieporozumień pomiędzy zarządem klubu a piłkarzami, zespół „Chojniczanki” do 3 ostatnich spotkań przystępował z 6 juniorami w składzie. W konsekwencji drużyna spadła z ligi.
4. Dzieje sekcji piłki nożnej w latach 1995 – 2005.
Lata 1995 – 1998 to okres rywalizacji „Chojniczanki” w lidze okręgowej. Zespół gra ponownie pod wodzą trenera Marka Wielewickiego. W sezonie 1997/1998 udaje się awansować do nowo utworzonej IV ligi.
Koniec lat dziewięćdziesiątych był szczególnie udany dla drużyn juniorów i młodzików „Chojniczanki”. W sezonie 1998/99 zespół młodzików starszych, prowadzony przez trenera Zdzisława Łasickiego, został mistrzem ligi okręgowej. Rok później ten sam zespół zdobył drugie miejsce w lidze okręgowej juniorów młodszych. Wspaniałe sukcesy odnieśli także młodzicy i juniorzy prowadzeni przez trenera Sławomira Jankowskiego. Drużyna wywalczyła Puchar Polski na szczeblu okręgu młodzików starszych, drugie miejsce w lidze okręgowej młodzików i mistrzostwo w lidze okręgowej juniorów młodszych.
Bardzo pomyślny dla występujących w IV lidze seniorów „Chojniczanki” był sezon 2000/2001. Po bardzo emocjonującej końcówce sezonu piłkarze z Chojnic uzyskali awans do III ligi, wyprzedzając na finiszu rozgrywek faworyzowaną „Cartusię” Kartuzy. Natomiast najlepszym strzelcem ligi okazał się Andrzej Borowski z dorobkiem 51 bramek. Awans uzyskali następujący zawodnicy: Sławomir Mierkiewicz, Michał Rybarczyk, Grzegorz Rybakowicz, Krzysztof Wilk, Jacek Tobolski, Krzysztof Pazdalski, Sebastian Madej, Sebastian Jarzembiński, Zdzisław Czapiewski, Tomasz Kuczman, Jarosław Guziński, Waldemar Dobranc, Maciej Sikorski, Bartosz Nartowski, Andrzej Borowski, Maciej Ostrowski, Krzysztof Pszczoła, Karol Pazdalski, Robert Kozłowski, Jacek Józwa, Jakub Skiba, Arkadiusz Nartowski, Patryk Buława, Marcin Bieliński, Bogumił Pliszka. Trenerem zespołu był Janusz Fabich, który po awansie został zwolniony przez kierownictwo klubu. Decyzję swoją zarząd klubu tłumaczył tym, że Fabich nie miał wówczas odpowiednich kwalifikacji na prowadzenie zespołu w III lidze. W jego miejsce zatrudniono Andrzeja Biangę.
Kolejny sezon „Chojniczanka” rozpoczęła w III lidze mając za przeciwników takie drużyny jak: „Amica” Wronki, „Aluminium” Konin, „Flota” Świnoujście, „Warta” Poznań, „Obra” Kościan, „Unia” Janikowo, „Gryf” Wejherowo, „Sparta” Brodnica, „Chemik” Bydgoszcz, „Gwardia” Koszalin, „Kotwica” Kołobrzeg, KKS Kalisz, KP Police, „Polonia” Bydgoszcz, „Astra” Krotoszyn, „Goplania” Inowrocław, „Kaszubia” Kościerzyna i „Lechia” Gdańsk.Natomiast kadra zespołu przedstawiała się następująco: Michał Rybarczyk, Cezary Roliński –bramkarze, Zdzisław Czapiewski, Jacek Tobolski, Krzysztof Pazdalski, Sebastian Madej, Krzysztof Wilk, Maciej Malinowski, Arkadiusz Nartowski, Krzysztof Kokosiński – obrońcy, Jacek Józwa, Piotr Zajączkowski, Damian Stodolny, Artur Łazar, Andrzej Stopa, Tomasz Ostaszewski, Bartosz Nartowski, Wojciech Sikorski – pomocnicy, Andrzej Borowski, Robert Kozłowski, Jarosław Guziński, Jakub Skiba, Maciej Sikorski – napastnicy.
Rundę jesienną nowego sezonu piłkarze „Chojniczanki” zainaugurowali porażką z KP Police 1:2. Dalej zespół grał ze zmiennym szczęściem, wygrywając na jesieni tylko cztery spotkania. „Chojniczanka” pokonała wówczas KKS Kalisz 2:1, „Polonię” Bydgoszcz 5:0, „Kotwicę” Kołobrzeg 5:1 i „Unię” Janikowo 2:0. W wspomnianych meczach błyszczał „chojnicki bombardier” Andrzej Borowski, który w meczach z „Polonią” Bydgoszcz i „Kotwicą” Kołobrzeg zaliczył po trzy trafienia do bramki rywali. Jednak był to szczyt możliwości chojnickiego zespołu. W przerwie zimowej „Chojniczanka” dokonała największych w historii klubu transferów. Do zespołu sprowadzono Michała Chamerę, Daniela Czuka, Macieja Kalkowskiego, Leszka Cysewskiego. Zespół wzmocniło także dwóch obcokrajowców: Nigeryjczyk Hamlet Austin i Białorusin Siergiej Jeroszewicz. Jednak na nic się zdały transfery. Na nic zmiana trenera ( Biangę w połowie rundy zastąpił Sławomir Jankowski). Zespół nawiązał walkę jedynie na początku rundy wiosennej. Potem drużyna przegrywała mecz za meczem i ostatecznie spadła z III ligi.Fakt opuszczenia III ligi piłkarzom z Chojnic zrekompensować mogło jedynie zdobycie Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim. Na osłodę „Chojniczanka” wygrała, więc w finale z „Olimpią” Sztum 4:0. W finale zespół z Chojnic reprezentowali: Michał Rybarczyk, Adam Błaszczak, Jacek Tobolski, Hamlet Austin, Daniel Czuk, Andrzej Stopa, Cezary Lisiewicz, Przemysław Lorbiecki, Robert Kozłowski, Maciej Kalkowski, Andrzej Borowski, Jakub Skiba, Jacek Laska i Patryk Buława. W rozgrywkach centralnych Pucharu Polski zespół „Chojniczanki” zmierzył się z drugoligowym wówczas GKS Bełchatów ulegając mu w Chojnicach 0:3.
Przed rozpoczęciem kolejnego sezonu zespół „Chojniczanki” był kompletnie rozbity. Właściwe nikt, łącznie z trenerem Jankowskim nie wiedział, kto zagra w zespole po wakacyjnej przerwie. Doszło również do istotnych zmian w zarządzie klubu, bowiem z funkcji wiceprezesa zrezygnował Bogdan Duraj, z którym to utożsamiano poprzednie sukcesy klubu. Mimo trudnej sytuacji zarządowi klubu udało się skompletować kadrę I zespołu. Kadra „Chojniczanki” przedstawiała się następująco: Maciej Borzyszkowski, Patryk Brieger, Jacek Burglin, Cezary Roliński – bramkarze, Adam Błaszczak, Siergiej Jeroszewicz, Krzysztof Kokosiński, Maciej Malinowski, Jacek Tobolski, Krzysztof Pazdalski – obrońcy, Patryk Buława, Jacek Józwa, Maciej Kloskowski, Przemysław Lorbiecki, Jakub Mamet, Bartosz Nartowski, Andrzej Stopa – pomocnicy, Andrzej Borowski, Jakub Skiba, Jacek Laska, Maciej Sikorski – napastnicy.
Zespół „Chojniczanki” rozpoczął rozgrywki o mistrzostwo IV ligi wygrywając na wyjeździe z „Piastem” Człuchów 1:4. W kolejnych meczach zespół prezentował dobry futbol i zakończył rundę jesienną na trzecim miejscu w tabeli, ustępując jedynie „Nordcopowi” Gdańsk i „Kaszubi” Kościerzyna. „Chojniczanka” miała wówczas realne szanse powrotu do III ligi. Jednak runda wiosenna dla chojnickich piłkarzy nie była już tak pomyślna. Piłkarze grali ze zmiennym szczęściem. Ostatecznie zespół zakończył rozgrywki na dziewiątym miejscu w tabeli IV ligi.
W sezonie 2003/2004 zespół seniorów objął ponownie Janusz Fabich. Jego celem było zbudowanie w ciągu 2 lat zespołu, który wywalczy awans do III ligi. Do klubu powrócili także najlepsi napastnicy Andrzej Borowski i Robert Kozłowski. Jednak ani Borowski ani Kozłowski nie błysnęli. Można rzec, że kompletnie zawiedli trenera Fabich i sympatyków futbolu w Chojnicach. Zespół grał słabo i pod koniec sezonu zmuszony był grać w barażach o utrzymanie w IV lidze. W barażach „Chojniczanka” zagrała z Brdą Przechlewo. W pierwszym spotkaniu padł remis 1:1. Natomiast w rewanżu „Chojniczanka” wygrała 4:0 i rzutem na taśmę zdołała utrzymać status czwartoligowca.
Kolejny już sezon 2004/2005 okazał się dla piłkarzy „Chojniczanki” bardzo dramatyczny. Już przed rozpoczęciem sezonu wiadomo było, że tym razem sympatycy futbolu w Chojnicach będą się emocjonować walką drużyny o utrzymanie w lidze. Zespół grał cały sezon bardzo słabo zajmując na finiszu rozgrywek 17 miejsce, co w konsekwencji nie dało utrzymania w IV lidze. Zespół spadł z ligi. Szkoda jednak, że kryzys ten przypadł w roku jubileuszu 75-lecia istnienia klubu.